برف و نرگس

«برف و نرگس» مجموعه‌ای است با یازده داستان کوتاه. داستان‌هایی که موضوعاتی احساسی و عاطفی دارند و موضوعاتی که غالباً حول محور یک زن می‌گردند. زنی که گاه مادر است (داستان‌های برف و نرگس، دو میوه‌ی قرمز، ملاقات و زرین گل)، گاه همسر است (داستان حساسیت) و گاه فرزند (دلتنگی و حرفی برای گفتن). روایت‌ها نیز بر مبنای این موضوعات بنا شده است. موضوعاتی که ابتدا توجه خواننده را بر می‌انگیزد و آن‌گاه توجه برانگیخته را به‌سوی غایتی احساسی سوق می‌دهد. «برف و نرگس» تصویری از زندگی و رفتارهای واقعی است. رفتارهایی که به واسطه‌ی احساسات حقیقی آدم‌هایش بروز می‌کند و دنیای آنان را شکل می‌دهد. دنیای ساده‌ای که گاه نگاه خواننده را به معنایی درونی و عمیق‌تر می‌کشاند (مثل داستان‌های پنجشنبه‌ی آخر سال، ملاقات، پنجره‌ی روبه‌رو و …). اما این به معنای پیچیده بودن و پیچیده نوشته شدن داستان‌ها نیست، بلکه آن‌ها فاقد هرگونه پیچیدگی موضوعی و ساختاری‌اند. تاکید شیوه‌ی روایت نیز بیشتر بر همان موضوعی است که قصه‌ها دلالت بر آن دارند. در این مجموعه نویسنده به گونه‌ای داستان‌هایش را روایت می‌کند که دیگر هیچ جای ابهامی بر جای نماند و خواننده مجبور نشود به دنبال چیزی بیش از آن‌چه آورده و آمده بگردد. به عبارتی فواصل خالی و نشانه‌های تاویلی در این داستان‌ها به چشم نمی‌خورد (مثل داستان‌های حساسیت، مرد خانه، دلتنگی). او می‌کوشد با گزینش وقایع اتفاق افتاده، به جهان ممکنات داستان‌اش وفادار باشد و بر روند محتمل و عادی تجربه‌های انسانی آن همان‌گونه رفتار کند که هست.